شماره پايان نامه:

۹۰۰

سال تحصيلي:

‎۱۳۹۱

چکيده:

ازدواج در اسلام، ميثاق مقدسي است که بنيان آن بر اصل عدالت استوار است، در پرتو اين اصل حقوق و تکاليف زوجين تفسير و توجيه مي شود. از جمله مسائل مورد ابتلاء در عصر حاضر مساله طلاق است. طلاق از امور حلالي است که از ديدگاه شرع مقدس اسلام ناپسند و مذموم است. حق طلاق اگر چه طبق قاعده "الطلاق بيد من اخذ باالساق" و ماده ‎۱۱۳۳ قانون مدني در اختيار مرد است لکن چنين نيست که مرد در هر شرايطي بتواند همسر خود را مطلقه کند و زن از اختيار طلاق محروم باشد. در پاره اي از موارد (استنکاف يا عجز شوهر از پرداخت نفقه، غائب مفقودالاثرشدن زوج و ايجاد عسر و حرج براي زوجه) فقها بر اساس برخي از آيات و روايات به زن اجازه داده اند که از حاکم شرع درخواست طلاق نمايد. حاکم شرع در اين گونه موارد بر اساس قاعده "الحاکم ولي الممتنع" و "امساک به معروف يا تسريح به احسان" اقدام به طلاق زن مي نمايد. هم چنين زن در صورت داشتن وکالت از طرف مرد مي تواند خود را مطلقه نمايد. تحقيق حاضر به تبيين مباني فقهي و حقوقي موارد مذکور و همچنين تعيين ماهيت اين طلاق ها (از جهت رجعي يا بائن بودن) پرداخته است.